Disebabkan Hafiy tak mahu bawa bekal ke sekolah (sedih mak, punah harapan ber-bento), saya bekalkan dia dengan duit RM3 setiap hari ke sekolah (mewah betul, mak dulu bawak 30 sen je). Cukuplah dia beli nasi dan kuih-kuih, kadang-kadang kek lapis Apollo. Air masak bawa bekal dari rumah.
Sebelum masuk sekolah lagi cikgu penolong kanan dah beritahu ibu bapa, jangan beri anak bawa duit banyak-banyak, dan kalau boleh bekalkan makanan dari rumah, supaya mereka tak membeli makanan ringan.
Saya selalu terfikir kenapakah kanak-kanak biasanya dibiasakan dengan makanan ringan… paling koman gula-gula. Seingat saya, masa kecil dulu saya memang hantu gula-gula. Duit belanja sekolah, saya akan simpan 10 sen untuk beli gula-gula di kedai di sebelah sekolah. Orang-orang tua pun suka bagi gula-gula kepada kanak-kanak.
Gula-gula ni kalau ikut sejarahnya dah ada berzaman lalu pada zaman Mesir Purba, China, Greek, Roman dan segala tamadun awal. Diorang ni salut buah-buahan dengan madu supaya tak busuk. Lepas tu agaknya dikulum je lah benda tu, takkan nak pecahkan pula.
Tapi sekarang ni kalau nak cari gula-gula dari madu asli tu mungkin bercinta atau mahal macam bedil bak kata orang Kelantan.
Walaupun tak diajar segala maknenek makanan rapu tu tapi budak-budak memang mudah terpengaruh bila tengok kawan-kawan makan cikedis, candies, aiskerim dan sebaganya tu. Di kantin sekolah memang ada jual.. di luar sekolah pun ada… Nak kata pun tak kena, mungkin pihak sekolah tak boleh nak buat apa kot. Sebagai ibu bapa, kitalah yang kena kawal semua tu. Mujurnya saya setiap hari ambil dia pulang dari sekolah, jadi can nak beratur beli aiskrim tu tak ada lah.
Entah macamana agaknya kita nak berhenti supply informasi bahawa makanan ringan ni untuk kanak-kanak? Sedangkan mereka dalam usia membesar memerlukan makanan yang tinggi nutrisi, bukan makanan rapu tu.
Leave a Reply